خانواده و شکلگيري آن، تاريخي به قدمت خلقت انسان دارد. خانواده، نخستين نهاد اجتماعي است که فرد در آن رشد ميکند و با مفاهيم ارزشها، هنجارها و تعاملات اجتماعي به صورت غيرمستقيم آشنا ميشود و آنها را از رفتار اعضاي ديگر خانواده ميآموزد يا به صورت مستقيم فرا ميگيرد؛ در واقع، فرآيند جامعهپذيري از خانواده آغاز و در مدرسه نهادينه ميشود، و اين دو، نخستين و مهمترين نهادها براي اجتماعي شدن افراد جامعه و تربيت و شهروند شدن آنها هستند. جامعهپذيري، گرچه از خانواده شروع ميشود، اما در مدرسه است که قوام و جهت مييابد. جامعهپذيري به معناي همسازي و همنوايي فرد با ارزشها، هنجارها و نگرشهاي گروهي اجتماعي است يا به مفهوم ديگر، اجتماعي شدن، فراگردي است که به واسطه آن، هر فرد، دانش و مهارتهاي اجتماعي لازم را براي مشارکت مؤثر و فعال در زندگي گروهي و اجتماعي کسب ميکند. مجموعه اين ارزشها، هنجارها، نگرشها، دانشها، و مهارتها، فرد را قادر ميسازد که با گروهها و افراد جامعه، روابط و کنشهاي متقابل داشته باشد. فراگرد اجتماعي شدن، امري مستمر و به اعتباري مادامالعمر است. آموزش و پرورش و مدرسه، يکي از عوامل اصلي فرآيند جامعهپذيري است (کوهن، 1390).مدرسه، قبل از هر چيز، يک سازمان است و بسياري از ويژگيهاي مشترک سازمان را داراست؛ در واقع، مدرسه نوع خاصي از سازمان اجتماعي، و سازمان اجتماعي نوع خاصي از نظام اجتماعي، و نظام اجتماعي نوع خاصي از نظام محسوب ميشود.پارسونز به ارايه تحليلي نظري از کلاس درس بهعنوان يک نظام اجتماعي پرداخته است. به اعتقاد او، کلاس درس داراي دو کارکرد مهم است:1. کلاس درس را ميتوان يکي از عوامل مهم اجتماعي شدن دانست؛ زيرا وسيلهاي است که به واسطه آن، اعضاي جامعه ميآ, ...ادامه مطلب